جماعه‌التبلیغ

در این کتاب، عناوینی همچون مراحل چهارگانه تاریخ تفکر اصحاب حدیث و سلفی گری، ظهور اصحاب حدیث، ظهور اشاعره و افول اصحاب حدیث، ظهور ابن تیمیه و تأسیس مکتب سلفیه، مفهوم سلفی گری و تأسیس مکتب سلفیه به چشم می خورد. نویسنده، در مقدمه کتاب می نویسد: با مراجعه به کتب ملل و نحل و فرق و مذاهب می توان به این نتیجه رسید که تا ظهور ابن تیمیه (متوفی 728ق.) مکتبی به نام سلفیه در تاریخ وجود نداشته و ایشان مؤسس مکتب سلفیه است؛ اما از آن جهت که برداشت ها و تفاسیر جدید خود را به نام سلف مطرح کرد، برای بسیاری ار اهل سنت و برخی نویسندگان شیعه، مسئله مشتبه شد و نویسندگان متعددی، ایجاد مکتب سلفیه را، همان طور که ابن تیمیه می پسندید، تا دوران صحابه پیش بردند و عملاً به گسترش اندیشه های ابن تیمیه و سلفیه کمک کردند؛ اما آنچه امروز به عنوان تفکرات سلفیه مطرح می شود، همان تفاسیر و برداشت های اشتباه ابن تیمیه از مفاهیمی همچون «توحید»، «سنت» و «بدعت» است که متأسفانه به اسم سلف مطرح می شود. وی در بخش دیگری از مقدمه کتاب با اشاره به دلیل نامگذاری مکتب ابن تیمیه به مکتب سلفیه می نویسد: باید مکتب سلفیه را مکتب ابن تیمیه نامید.

زیرا آنچه امروزه به عنوان افکار سلف و مذاهب سلفیه در منابع و رسانه ها مطرح می شود، همان افکار ابن تیمیه است که به اسم سلف به ملت ها تزریق می شود؛ اما از آن جهت که ابن تیمیه پیرو اعتقادات اصحاب حدیث است، تمامی عقاید اصحاب حدیث را می پذیرد. به پیروی از ابن تیمیه، بیشترِ سلفیان، به ویژه وهابیت، حدیث گرا بودند و همه عقاید اصحاب حدیث را پذیرفته اند. بنابراین، در این نوشته باید از اصحاب حدیث و عقاید آنها به عنوان پیشینه تاریخی مکتب سلفیه بحث کرد.

نام این فرقه از مدرسه دارالعلوم دیوبند گرفته شده که در محلی به نام دیوبند که بخشی از شهر سهارنپور در ایالت «اوتارپرادش» بود قرار داشت. این مدرسه شبانه روزی به نام دارالعلوم که در پانزدهم محرم سال ۱۲۸۳ ق/ ۱۸۶۷ م، به وسیله شیخ قاسم ننطاوی و به کمک شیخ رشید احمد گنگوهی به عنوان حامی معنوی آن، تأسیس شد. فرقه دیوبندی از فرقه های اهل سنت به شمار می رود. متن زیر گفتاری از حجت الاسلام والمسلمین مهدی فرمانیان استاد حوزه و دانشگاه و رییس دانشکده مذاهب دانشگاه ادیان و مذاهب است که در نشستی در مرکز فقهی ائمه اطهار (علیه السلام) به بررسی «جریان شناسی فرقه های سلفی» پرداخته است. این گفتار به صورت اختصاصی توسط [شبکه اجتهاد] منتشر می گردد. این جریان در [قرن 12] در [شبه قاره هند] ظهور و بروز پیدا کرد. کسی که دیوبندیه را با تفکر [سلفی] [صوفی] به وجود آورد شاه ولی الله دهلوی است. وی هم گرایش روشنفکرانه و هم گرایش صوفیانه دارد. وی حدیث گرا است و تفکرات [حدیث گرایی] را در بین حنفیان [ماتریدیه] صوفیِ عقلگرا پخش کرد. وی در عین حال برخی از افکار ابن تیمیه را پذیرفته است. وی از آن جهت که شاه ولی الله گرایش [حنفی] و گرایش کلامی [ماتریدی] و صوفیانه دارد مورد انتقاد [وهابیت] است.

افکار ابن‌تیمیه ترکیبی است از افکار و عقاید اصحاب حدیث و تفسیرهای اشتباه او که امروزه به اسم عقاید سلف به خورد ملت ها داده می شود و معلوم نیست چقدر زمان خواهد گذشت تا این مطالب را خود اهل سنت پالایش کنند. رسالت اصلی کتاب حاضر نیز معرفی زندگانی، تحلیل و نقد مجموع عقاید انحرافی و فتنه خیز ابن تیمیه با نگاه اهل سنت نیز است.

«الجهادیون او التیار الجهادی هم الجماعات او الافراد الذین حملوا فکرة الجهاد المسلح ضد الحکومات القائمة فی بلاد العالم الاسلامی او ضد الاعداء الخارجیین و حملوا فکرا محددا یقوم علی مبادی الحاکمیه و قواعد الولاء والبراء و اساسیات الفکر الجهادی الشرعی المعاصر...»

(جهادیون یا جریان سلفی جهادی مجموعه یا افرادی که دارای تفکر جهاد مسلح بر علیه حکومتهای موجود در جهان اسلام وبر ضد دشمنان خارجی می باشند ودارای تفکر مشخصی که براساس مبادی حاکمیت و قواعد ولاء و براء و قواعد اساسی جهاد بنا شده است). از آنجا که کلمه جهاد کلمه مقدسی است و تنها کاربرد آن در جایی است که بحث انتشار اسلام یا دفاع از اسلام و مسلمانان مطرح می شود اختصاص دارد کابرد آن در حق گروه منحرف و مسلح که خون وجان و ناموس مسلمانان بی گناه را به سخره گرفته و به اسم اسلام و جهاد روزانه جنایاتی را مرتکب می شوند که حتی دشمنان قسم خورده مسلمانان جرات انجام آن را ندارد و چهره اسلام را خدشه دار کرده اند، ظلم به کلمه جهاد و دین مقدس اسلام که دین رأفت و رحمت است لذا تصمیم برآن شد که در ادامه مطالب تا انجایی که مقدور است از استعمال کلمه جهاد در حق این گروه تروریستی خوداریم شود و بجای استعمال اصطلاح سلفیه جهادی از اصطلاح سلفیه مسلح یا بهتر بگوئیم سلیفه ارهابی(تروریستی) استفاده خواهیم کرد.