تالار پذیرایی پایتخت

«جنگ پتروس» درباره پسر بچه ای چهارده ساله از کشور یونان با نام پتروس است که در جنگ جهانی دوم در مقابل اشغال گری آلمانها در کنار مردم کشورش به مقاومت مردمی در مقابل نازی ها پرداخت.

پتروس قهرمان این داستان در کنار دیگر اعضای خانواده از جمله پدربزرگ و پدر و مادر و خواهرش و دیگر دوستان خود شروع به پخش اعلامیه و بیانیه و شعارنویسی روی دیوار علیه آلمانها می کردند. در واقع پتروس نماد نوجوانانی است که در مقابل تجاوز به کشورشان به پا می خیزند و به نوعی به مقاومت مردمی در جنگ با اشغال گران دست می زدند.

کتاب حاضر روایت‏ های متفاوتی از افراد است که به زیبایی نقطه عطفی در داستان پیدا می ‏کنند و خواننده کتاب را به یک مسیر مشخص سوق می ‏دهند. سرگذشت‏ هایی به ظاهر متفاوت که پایانی هم‏سو دارند و نویسنده به خوبی، ارتباط میان آن‏ها را ترسیم کرده است. پس معرف اثری هستیم که علاوه بر جذابیت، می ‏تواند جزو کتاب هایی باشد که به کتاب خوانی ما کمک کند و انگیزه لازم را برای رمان‏ خوانی ایجاد نماید. امید که مثل آثار قبلی نویسنده، که بسیاری از خوانندگان با آن‏ها آشنا هستند مورد توجه‏تان قرار گیرد...

«سراسر پنجره»، مجموعه داستان‌های منتخب جایزه ادبی طهران است.

در بخشی از داستان «تاپو» از این مجموعه داستان کوتاه می‌خوانیم: «حالا اگر پریسا دستش را بی‌هوا ببرد توی سوراخ کُنار دنبال خنجر فولادی کوچک و مار دستش را بگزد، شاید سراسیمه بدوند دنبال وانت که نرسیده به ده وسایل را خالی کرد و گازش را گرفت و رفت ـ که برساندشان بیمارستانی، جایی. اما دست توی سوراخ نمی‌برد. فقط چراغ می‌اندازد توی سوراخ تنه، بعد می‌دود طرف برادر و عموزاده‌هایش که بروند سروقت کلید. دیوار پشتی خانه، سنگ شانزدهم، ردیف ششم دیوار را که بردارند، کلید را پیدا می‌کنند.

معلوم است قفلی که شصت سال است باز نشده، زنگ زده و با بدبختی باز می‌شود. در هم که باز بشود، اگر چوبی، عصایی، دسته جارویی نداشته باشند که توی تارهای عنکبوت بچرخانند، نمی‌توانند وارد خانه بشوند. اما این کار را هم می‌کنند. بعد هم می‌روند تو و تا بالای طاق و چشمه را پاک می‌کنند و چهار نفری به تارهای عنکبوتِ آویزان از سروصورت هم می‌خندند. اتاق کناری انگار مطبخ هم بوده؛ چون دود یک طرف اتاق را سیاه کرده. آن‌طرفش هم روی یک تخت چوبی رختخواب چیده‌اند تا بالا و صدای موش از لابه‌لایشان بلند است.

حالا جیغ‌جیغ دخترها پسرها را وامی‌دارد رختخواب‌ها را از آن یکی درِ مطبخ، که به طرف دره پریزاد باز می‌شود، ببرند کنار دره که موش‌های ریز و درشت از گوشه‌وکنار لحاف و تشک‌های پرخاک و پوسیده همین‌طور بپرند بیرون. ظرف‌ها و دیگچه‌های کج‌وکوله و تاربسته و گلیم‌های بختیاری سنگین از خاک را هم که انداخته‌اند بیرون. بعد با کیسه گچی که از دکان همه‌چیزفروشی امامزاده خریده‌اند، تا جایی که دستشان می‌رسد، یک لایۀ نازک گچ روی کاهگل دیوارهای بی‌پنجره می‌کشند که مثلاً خانه رنگ‌ورویی بگیرد. سوراخ موش‌ها را هم گرفته‌اند. کمی نفت هم که بریزند این‌طرف و آن‌طرف، خیالشان از مار و مور هم کمی راحت می‌شود».