نگاه پرتگاه

مجموعه ای از نوشته های گوناگون دینو بوتزاتی به صورت داستان های کوتاه، افسانه، شعر، بخش هایی از مقالات و یادداشت های روزمره که درباره زندگی، عشق، دوستی، جوانان، سالمندان، موفقیت، شکست، فریب، انتظار، گذر زمان و مرگ نوشته شده اند.

این کتاب که ابتدا در سال 1960 با طرح هایی از «سینه» کاریکاتوریست فرانسوی و سپس به صورت حاضر در سال 1975 به چاپ رسید، نثرهای متفاوت و ابداعات زبانشناسانه نویسنده را به خواننده عرضه می کند. این نثرها غالبا دارای همگونی و جنسیت واحدی از بیان هستند و درونیات پنهان و ناآرام نویسنده ای متفکر و در عین حال تفکر برانگیز را آشکار می کنند، اندیشه هایی که همواره با گذشت زمان معانی نهفته آن ها بیش از پیش هویدا شود.

مدتی است که گربه‌های سیاه بی‌دلیل در جزیره‌ ناپدید می‌شوند. قهرمان داستان، که خود یک گربه‌ی سیاه است، ماجرا را پی می‌گیرد و متوجه می‌شود که اعضای انجمنی به نام "حافظان خوشبختی" شایع کرده‌اند که سبب تمام بدبختی‌های اخیر مردم جزیره، گربه‌های سیاه هستند و به اعضای دولت می‌قبولانند که عدم موفقیت‌شان به خاطر بدشگونی این گربه‌ها است.

دولت، قانون کشتن گربه‌ها را وضع می‌کند و سرانجام انجمن اعلام می‌کند تمام گربه‌های سیاه مرده‌اند. قهرمان داستان، تنها باقی مانده‌ی نسل گربه‌ی سیاه، متوجه می‌شود برخی تبهکاران قصد دارند از پوست گربه‌ها قالیچه بسازند و از طرفی نیز با آوردن موش به جزیره و رهاسازی آن‌ها مردم را به جایی برسانند که از آن‌ها تله‌موش را به قیمیت گزاف بخرند. قهرمان داستان به طور تصادفی مخفی‌گاه عده‌ای از گربه‌های زنده را پیدا می‌کند و با کمک آن‌ها به مبارزه با موش‌ها می‌رود و پس از آن، مردم از آن‌ها استقبال می‌کنند و اوضاع جزیره‌ به روال سابق بازمی‌گردد. گربه‌ها زاد و ولد می‌کنند و به زندگی خویش درمیان مردم ادامه می‌دهند.

آوای مرگ، اولین اثر رمانی از جان لوکاره بود که در سال 1961 به چاپ رسید. در این رمان، خواننده با شخصیت برجسته‌ای به نام جورج اسمایلی آشنا می‌شود، که به عنوان شخصیت اصلی در برخی از داستان‌های لوکاره، از جمله آوای مرگ، به تصویر کشیده شده است. اسمایلی، یک افسر اطلاعاتی حرفه‌ای در آژانس اطلاعاتی برون‌مرزی بریتانیا است.

جورج اسمایلی پس از یک سفر مخفیانه در زمان جنگ در آلمان، به انگلستان باز می گردد و با لیدی آن سرکامب ازدواج می کند. اگرچه اسمایلی یک شوهر مومن است، اما آن به صورت سریالی خیانت می کند و قبل از فرار از کشور با یک راننده مسابقه کوبایی رابطه عاشقانه ای را آغاز می کند. اسمایلی که بی نهایت خود را کنترل می کند و خود را تحقیر می کند، هیچ کاری انجام نمی دهد و در عوض به آن اجازه می دهد تا از امور مالی آنها استفاده کند در حالی که او همچنان در خانه آنها در خیابان بایواتر در شهر لندن در شهر چلسی زندگی می کند و با عشق به شعر آلمانی حواس خود را پرت می کند. اما همه چیز قرار است پیچیده و پیچیده تر شود...

رمان‌های چندلر پیش از آنکه داستان‌های پلیسی باشند، آثار ادبی هستند. او می‌گفت: رنگ‌مایه داستان، به غیر از عامل معما، باید از کشش دراماتیک و محتوای غنی انسانی برخوردار باشد. چندلر، در عین حال که خشونت و حادثه را به فضای داستان‌هایش راه می‌دهد، از تشریح محیط اجتماعی و توصیف تحولات روانی شخصیت‌هایش نیز غافل نمی‌شود. داستان‌های او برخوردار از روایت‌پردازی ساده و بی‌پیرایه، همراه با تصاویری شاعرانه و طنزی غافلگیرکننده است.

بانوی دریاچه چهارمین رمان بلند چندلر است و از بهترین آثار او بشمار می‌آید. مضمون این داستان برای چندلر جذابیتی خاص داشت؛ او ابتدا در 1939، آن را به صورت داستانی کوتاه به چاپ رساند. در 1943، با بسط دادن هستة اصلی داستان، رمان بانوی دریاچه را به شکل کنونی‌اش پدید آورد. استقبال خوانندگان از این رمان سبب شد که در سال 1946 کمپانی متروگلدوین‌مایر فیلمی از روی آن بسازد. کارگردان و بازیگر نقش اصلی فیلم، رابرت مونتگمری بود.