خنجری در این باغ: داستان نژادکشی ارمنیان

مجموعه ای از نوشته های گوناگون دینو بوتزاتی به صورت داستان های کوتاه، افسانه، شعر، بخش هایی از مقالات و یادداشت های روزمره که درباره زندگی، عشق، دوستی، جوانان، سالمندان، موفقیت، شکست، فریب، انتظار، گذر زمان و مرگ نوشته شده اند.

این کتاب که ابتدا در سال 1960 با طرح هایی از «سینه» کاریکاتوریست فرانسوی و سپس به صورت حاضر در سال 1975 به چاپ رسید، نثرهای متفاوت و ابداعات زبانشناسانه نویسنده را به خواننده عرضه می کند. این نثرها غالبا دارای همگونی و جنسیت واحدی از بیان هستند و درونیات پنهان و ناآرام نویسنده ای متفکر و در عین حال تفکر برانگیز را آشکار می کنند، اندیشه هایی که همواره با گذشت زمان معانی نهفته آن ها بیش از پیش هویدا شود.

مدتی است که گربه‌های سیاه بی‌دلیل در جزیره‌ ناپدید می‌شوند. قهرمان داستان، که خود یک گربه‌ی سیاه است، ماجرا را پی می‌گیرد و متوجه می‌شود که اعضای انجمنی به نام "حافظان خوشبختی" شایع کرده‌اند که سبب تمام بدبختی‌های اخیر مردم جزیره، گربه‌های سیاه هستند و به اعضای دولت می‌قبولانند که عدم موفقیت‌شان به خاطر بدشگونی این گربه‌ها است.

دولت، قانون کشتن گربه‌ها را وضع می‌کند و سرانجام انجمن اعلام می‌کند تمام گربه‌های سیاه مرده‌اند. قهرمان داستان، تنها باقی مانده‌ی نسل گربه‌ی سیاه، متوجه می‌شود برخی تبهکاران قصد دارند از پوست گربه‌ها قالیچه بسازند و از طرفی نیز با آوردن موش به جزیره و رهاسازی آن‌ها مردم را به جایی برسانند که از آن‌ها تله‌موش را به قیمیت گزاف بخرند. قهرمان داستان به طور تصادفی مخفی‌گاه عده‌ای از گربه‌های زنده را پیدا می‌کند و با کمک آن‌ها به مبارزه با موش‌ها می‌رود و پس از آن، مردم از آن‌ها استقبال می‌کنند و اوضاع جزیره‌ به روال سابق بازمی‌گردد. گربه‌ها زاد و ولد می‌کنند و به زندگی خویش درمیان مردم ادامه می‌دهند.

به گفته منتقدِ ضمیمه ادبی تایمز، هنر پاتریشیا های‌اسمیت در این است که با مهارت تمام طرح و شخصیت‌سازی و سبک را در هم می‌آمیزد و داستان جنایی در اصل به «ابزاری برای افشا و وارسی ژرف‌ترین علایق و مشغله ذهنیتش» بدل می‌شود. از مضامین مورد علاقة او چگونگی احساس گناه است و نیز رابطه‌ای که بیشتر هم‌زیستی میان دو نفر است (تقریباً همیشه دو مرد) که هم به سوی هم جذب می‌شوند و هم همدیگر را دفع می‌کنند.

رمان‌های پاتریشیا های‌اسمیت عمدتاً با تحلیل روان‌های رنجور سر و کار دارند؛ تحلیلی که از تصویری کمرنگ از شخصیت روان رنجور آغاز می‌شود تا رنگ‌های تیره و دهشت‌انگیز اسکیزوفرنی پیش می‌رود. آفلرد هیچکاک در سال 1961 فیلمی بر اساس رمان آقای ریپلی به نام «ظهر ارغوانی» ساخت. رمان معمای آقای ریپلی در سال 1957 برندة طومار پلیسی‌نویسان آمریکا و جایزة بزرگ ادبیات پلیسی فرانسه شد.

الری کوئین کار نویسندگی را در 1929، زمانی که تب رمان پلیسی همه گیر شده بود، آغاز کرد و در همان قدم نخست، به دلیل باروری اندیشه و تخیل استثنایی خود در صف مقدم نویسندگان پلیسی جای گرفت. از 1938 تغییرات عمده ای در کار کوئین پدید آمد، او آثاری عرضه می کند که مهم ترین آن ها «ده روز شگفت انگیز» است.

الری کوئین در این داستان به کمک روانکاوی، کانون قدرت های اجتماعی ناخودآگاه را در تغییر انگیزه های شخصیت های داستان باز می نماید و از این طریق به رمان پلیسی چیزی می افزاید که تا آن زمان به وضوح وجود نداشته است.