بکت

کتاب “بکت” از مجموعه کتب “بنیانگذاران فرهنگ امروز” منتشر شد. آن زمان، هنوز ساموئل بکت زنده بود و چند سال از دریافت جایزه نوبل تا کنون نمی‌گذشت. وقتی جایزه را دریافت کرد، بکت نماینده‌ای را به استکهلم فرستاد و خودش در هتلی در تونس مخفی شد. او به شکلی انزواطلبانه زندگی کرد و بسیاری از نوشته‌هایش کمتر درباره خودش بود. او یک شخصیت آرام و بدون جلب توجه رسانه‌ها بود و هیچ‌وقت تلاشی برای تجلیل از خود نکرد.

آلفرد آلوارز کتاب “بکت” را به هفت بخش تقسیم کرده است: مقدمه، آثار اولیه، رمان‌ها، نمایشنامه‌ها، رادیو، آثار متاخر و ۱۹۷۳. اما ترجمه فارسی این کتاب چیزی بیشتر از کتاب آلوارز است. مترجم، مراد فرهادپور، ضمایمی به ترجمه اضافه کرده است، که باعث می‌شود کتاب جلب توجه بیشتری داشته باشد و حتی از متن اصلی انگلیسی بلندتر شود. این ضمایم شامل گفتگوی ساموئل بکت با ژرژ دوتویی که مترجم این گفتگو را “مانیفست بکت” نامیده، مقاله‌ی “سانتوره‌های دکارتی” که فصلی از کتاب “ساموئل بکت هیو کنر” منتقد بنام کانادایی است، و متن نمایشنامه‌ی “من” نیز هستند. علاوه بر این سه ضمیمه، مقدمه‌ی مترجم نیز در کتاب قرار دارد