الهیات و مسأله شر

دو رویکرد اصلی در مواجهه با شرّ از سوی متفکران شکل گرفته که در تلقی آنان از سرشت شر ریشه دارد. گروهی در درون الهیات طبیعی به شرّ به مثابه امری، یا قرینه و دلیلی می‌نگریستند که می تواند نقضی علیه وجود خداوند یا صفات او پنداشته شود و می کوشیدند تا شرّ را در ذیل عنایت یا مشیت طرح کرده و در پرتو نظریه نظام احسن به این نقض پاسخ دهند.

این رویکردی دیرینه و فراگیر است که بسیاری از نظریه ها در باب شرّ را در خود جای می دهد.

گروهی دیگر با بهره بردن از معرفت گزاره ای و فلسفه تحلیلی کوشیدند تا مساله ناسازگاری وجود شرّ با وجود یا برخی صفات وجودی خداوند را اثبات و نشان دهند.