فلسفه کیرکگور

در شماره‌  دوم از این مجموعه، با هدف آشنایی خوانندگان با فلسفه‌ “کیرکگور” ـ فیلسوف دانمارکی ـ تصریح گردیده است: “کیرکگور، همتش بیشتر صرف شرح و بسط یکی از سه سپهر زندگی می‌کند که صرفا یکی از گزینه‌های ممکن برای فرداست: سپهر دینی، علت این که او بیشترین توجهش را معطوف سپهر دینی می‌کند، فقط این نیست که این سپهر، سپهر انتخابی خود اوست، بلکه به این علت هم هست که به گمان او هیچ فیلسوف یا متکلمی پیش از او به درستی درنیافته است که مومن و دینی بودن به معنای واقعی چیست.

شهرت کیرکگور غیر از این که پدر اگزیستانسیالیسم شمرده می‌شود، به نگاه منحصر به فردی است که به زندگی دینی دارد. کیرگلور با این تعریف از ایمان که ایمان، باور آوردن به چیزی منطقا محال است از عقلانی به غیرعقلانی گذر می‌کند. به علاوه او این واقعیت را که مومن عقلش را وامی‌نهد، لاپوشانی نمی‌کند، به عکس آن را می‌ستاید.

به نظر او برای همین است که ایمان چنین خاص و نایاب است، اما بزرگ‌ترین مانع برسر راه پذیرش نظر کیرکگور درباره‌ی دین، احتمالا این نیست که می‌گوید دین غیر عقلانی است، بلکه این است که می‌گوید ممکن است از مومن خواسته شود برای اثبات ایمانش، دست به کاری غیر اخلاقی بزند. علی‌رغم تاکید کیرگلور که “فقط با ایمان می‌توان شبیه ابراهیم شد نه با قتل”، این نگرانی وجود دارد که عده‌ای احساس کنند مجازند دیگران را بکشند، چون مدعی‌اند خدا به آنان چنین امر کرده است”.