ایثار در ادیان؛ با نگاهی به سه سنت بودایی، مسیحی و اسلام شیعی

ایثار از جمله مفاهیمی است که در تمام سنت‌ها از اهمیت بسزایی برخوردار است که با نجات و رستگاری نوع بشر رابطه‌ای تنگاتنگ دارد. به معنای مقدم داشتن دیگری بر خود، بخشش بدون چشم‌داشت است. اختصاص به قوم، گروه، ملت و زمان خاصی ندارد.

با نگاهی کلی می‌توان گفت که درحقیقت ایثار در سنت بودای مهایانه، مسیحیت و اسلام شیعی سبب تحقق انسانیت و موجب تجهیز آدمی به فضایل اخلاقی می‌گردد. در بودای مهایانه، تحقق ایثار موجب ذخیرۀ نکوکردهایی برای فرد می‌شود که بواسطۀ آن می‌تواند به نیروانه و یا دستگیری موجودات در رنج بپردازد. عالی‌ترین نمودش، بدهیستوه اولوکیتیشوره می‌باشد. در سنت مسیحی ایثار به شکل عمیقی با مسئلۀ نجات مرتبط است که در وجود عیسی مسیح متجلی است.

در سنت اسلام شیعی نیز عالی‌ترین مصداقش در وجود سیدالشهداء ع متبلور است. دستاورد اصلی این نوشتار نشان می‌دهد آنچه در نـهایت سبب نجات، رستگاری و بقای انسان می‌شود تحقق و تقویت ایثار به عنوان یک فضیلت والای اخلاقی است.