چراغ صاعقه؛ مرثیه از مدینه تا مدینه
قیمت اصلی: ۵,۰۰۰,۰۰۰ ریال بود.۲,۵۰۰,۰۰۰ ریالقیمت فعلی: ۲,۵۰۰,۰۰۰ ریال.
اثر حاضر مجموعه ای است از شعرهای شاعران مختلف که در مصائب و مراثی امام حسین (ع) و یارانش سروده شده است. در مقدمه کتاب، موسوی گرمارودی به شاعران شیعی فارسی که از دوران گذشته در مصیبت های اهلبیت (ع) اشعاری سروده اند، اشاره کرده و معتقد است که ترکیب بند محتشم یکی از بهترین آنها است.
مولف در مرثیه سازی با عنوان یکی از کارهای بسیار مهم هنری یاد کرده سپس دوازدهبند محتشم را از نظر خوانندگان می گذراند. او در بخش نخست، اشعار بسیار متنوعی را درباره وقایع کربلا ضبط کرده که پوست و مغز از قاآنی، گریه خورشید از امیری فیروزکوهی، جگرگوشه رسول از صائب تبریزی و غبار محنت از شهریار از آن جمله است.
او در بخش دوم، مجموعه شعرهای دیگری را زیر عنوان آغاز نهضت و حرکت به سوی نینوا به مخاطبان عرضه می دارد. او در بخش های بعدی تا پایان کتاب، سروده هایی از شاعران دوران معاصر چون ادیب الممالک فراهانی، علی موسوی گرمارودی، علی انسانی، استاد جلال همایی، ابوالقاسم لاهوتی، یغما جندقی، وصال شیرازی، محمدجواد مشفق و ملک الشعرای صبوری با عناوین بسیار متنوع مربوط به همه وقایع نهضت حسین بن علی(ع) از آغاز تا شام غریبان و بازگشت به مدینه ضبط کرده است.
1 در انبار
| وزن | 910 گرم |
|---|---|
| نویسنده | |
| ناشر | |
| نوع جلد |
گالینگور |
| قطع |
وزیری |
| تعداد صفحات |
480 |
| وضعیت نشر | |
| نوبت چاپ |
چاپ هشتم |
| سال نشر |
1390 |
شاید اینها را هم بپسندید…
رنج ایوب
«رنج ایوب» حالت ویژهای در عهد عتیق دارد. آغاز آن مثل کتابهای تاریخی است اما اهمیت و جایگاهی که «شعر» در این کتاب دارد، مانع از آن میشود که این تصور به وجود آید. این کتاب چون دادنامه ژاندارک در محضر دادگاه روان در نورماندی و قضات قسی القلب آن بوده و میتوان گفت کتاب ایوب یک درام است.
نویسنده سرگذشت دردناک ایوب، گمنام است و در هیچ جای عهد عتیق یا در جایی دیگر، برگهای به دست نیامده است تا بتوان نام و زمان زیست نویسنده را به دست داد. ژان استینمن حدس میزند که نویسنده، فردی یهودی و بسیار تحصیل کرده و اهل سیاحت بوده است.
در عهد عتیق و کتاب ایوب در بخشی از مباحثه، جایی که اشخاص به شکوههای ایوب پاسخ میدهند، از لویاتان (نهنگ) و بهیموت (اسب آبی) سخن میبرند تا عظمت آنان را در آفریدههای خداوند به رخ ایوب بکشند. استینمن با استدلالی عمیق و بینظیر بیان میکند که شاهکار خلقت، لویاتان (نهنگ) و بهیموت (اسب آبی) نیستند بلکه انسان است زیرا انسان با وجود تمام زبونیاش جرأت آن را داشته تا قادر متعال و عادل کیهان را به خود بخواند.
موضوع کتاب حاضر، آموزههایی از کتاب مقدس درباره نقد و تحلیل مفهوم «رنج» است. در این کتاب، مفهوم «رنج» از جنبه الهی و کمال بخش خود، با نگاهی به زندگی حضرت ایوب، شرح داده میشود. ««ایوب» از سوی شیطان متهّم شده است که به تقوای خویش بیچشمداشت نیست.
«یهوه» به شیطان اجازه میدهد که نخست مال و منال و خانواده «ایوب» را بزند. شیطان از «یهوه» میخواهد خود ایوب را نیز بزند و وی را بیمار کند. «ایوب» در برابر تمام ناملایمات سر تسلیم و تعظیم فرود میآورد. بعد از سختیهای بسیار «یهوه» ایوب را شفا و هر آنچه از دست داده، دو چندان به وی باز میگرداند.»
درباره جمالزاده و جمالزاده شناسی
کتاب درباره جمال زاده و جمال زاده شناسی اثر همایون کاتوزیان است که بیان می کند که کاربرد ادبیات مدرن نخست بازتاب فرهنگ عامه و سپس انعکاس مسائل و واقعیت های اجتماعی است. محمدعلی جمال زاده در ادبیات داستانی ایران زمین همان نقش شایسته ای را در نثر دارد که نیما در شعر پارسی داشت. با این تفاوت چشمگیر که نیما اگر وزن و قافیه را شکست این بدعت او بر زمینه ای استوار و دیرین سال بود، اما کاری که جمال زاده کرد نوآوری سبکی بود که تا آن زمان سابقه نداشت.
جمال زاده به درستی و به باور آنانی که با او آشنایند، نیک مردی بود که گرچه عمر درازی داشت، اما با آن همه نیکوئی، بردباری، یاریگری و صاحب قلمی آن عمر دراز چه کوتاه می نمود. اهل دهش بود و شوق دیدار بومیان، وابستگی اش. گرچه پدر در خیزش مشروطه جان باخت و محمدعلی نوجوان شاهد نزدیک شورشگری ها بود، اما آن زمان که خود را یافت، کوشید تا تلاشگر دیار فرهنگ باشد که به ماندگاری و اثرگذاری اش باور داشت. این شد که نوشتن داستان های کوتاه را در ایران پی افکند، با نثری زیبا و همیشه به جا. قصه اش مثل شد و به دیار امثال پیوست، فارسی شکر است.
بر بلندای بیستون: یادنامهی استاد بهزاد کرمانشاهی
کتاب یادنامهای جامع است که به بررسی ابعاد مختلف شخصیت و آثار یدالله بهزاد کرمانشاهی، شاعر پرآوازه کرمانشاهی میپردازد. این کتاب با مقدمههای ارزشمند شفیعی کدکنی و کزازی آغاز میشود که هر کدام از زاویهای خاص به بررسی ویژگیهای ادبی و اخلاقی بهزاد پرداختهاند.
بخش مقالات کتاب شامل نوشتههایی از پژوهشگران و ادیبانی همچون ایرج افشار، محمدرضا شفیعی کدکنی، میرجلال الدین کزازی و کامیار عابدی است که هر یک از منظری خاص به تحلیل آثار و اندیشههای بهزاد پرداختهاند. از جمله مقالات برجسته این بخش میتوان به «بزرگ پنهان در مه» از فریبرز ابراهیم پور و «بررسی قالبهای شعری و اوزان عروضی در اشعار بهزاد کرمانشاهی» اشاره کرد.
بخش خاطرات کتاب، گنجینهای از یادداشتهای شخصی دوستان و شاگردان بهزاد است که تصویری زنده از شخصیت این استاد برجسته ارائه میدهد. در این بخش خاطراتی از چهرههایی چون شهرام ناظری، رحیم معینی کرمانشاهی و مهدی اخوان ثالث آمده است.
بخش پایانی کتاب شامل اشعاری است که شاعران معاصر در رثای بهزاد سرودهاند. از جمله این اشعار میتوان به شعر مهدی اخوان ثالث و محمدرضا شفیعی کدکنی اشاره کرد.
این کتاب نه تنها مرجعی ارزشمند برای شناخت زندگی و آثار بهزاد کرمانشاهی است، بلکه تصویری از فضای فرهنگی و ادبی کرمانشاه در دهههای اخیر نیز ارائه میدهد.
قطار اندیمشک
قطار اندیمشک، دفتری از اعتراضات شاعر به هشت سال جنگ ایران است. اعتراضی به کشورهایی که اجازه دادند چنین جنگی سر بگیرد و ادای دینی به فرزندان ایران، که با فداکاریهای بی حد و حصرشان، نگذاشتند خاک ایران به یغما برود.
علیرضا قزوه را شاعر اعتراض میدانند و اشعار کتاب «قطار اندیمشک» هم اعتراضی است به هشت سال جنگ بیش از ۴۴ کشور علیه مردم ایران و هم ادای دینی به فرزندان ایرانزمین که نگذاشتند یک وجب از خاک این سرزمین تصاحب کنند. خود شاعر هم تاکید دارد که این اشعار در دو محور مشترکاند؛ شعر مقاومت و اعتراض. قزوه این شعرها را از سال ۶۳ سروده و تا «قطار اندیمشک» که پیش از این چهار بار چاپ شده، در یک کتاب منتشر کرده است. شهادت، دلاوری، ایثار، رشادت، جنگاوری، اعتراض به فراموشی یاد شهدا و دفاع مقدس، از مضامین مهم این کتاباند. قزوه در سراسر کتاب به زاهدنماها و دینفروشان میتازد و گاهی هم در قالب یک شاعر ولایی، امت اسلام را خطاب قرار میدهد که چرا در برابر جنایات استکبار فریادی بر نمیآورند. او در این راه حتی از اسطورههای دینی و تاریخی بهره میگیرد تا حرفش را بزند. جنگ برای او ، بهانه¬ای جنگافروزی نیست، بلکه برای انسان ماندن و انسان شدن و انسان بودن است؛ آنگونه که مردان بزرگ آن سالها بودند. غزوه در این کتاب در کنار اشعار سپید و غزلها از دوبیتیها هم بهره برده و به خواندنیتر شدن مجموعه اشعار خود کمک زیادی کرده است.
روی جاده ابریشم شعر
محمّد قهرمان زادهٔ ۱۰ تیر سال ۱۳۰۸ در تربت حیدریه ـ درگذشتهٔ ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۲، شاهزاده قاجار، پژوهشگر، مصحح و شاعر خراسانی است. او در ۱۰ تیر ۱۳۰۸ در روستای امیرآباد، واقع در هشت کیلومتری جنوب تربت حیدریه) متولد شد. در پنج سالگی مادرش درگذشت و در سیزده سالگی پدرش، و پس از آن خواهر بزرگش سرپرستی او را به عهده گرفت. در سال پنجم دبیرستان در مشهد با مهدی اخوان ثالث همکلاس شد و این دوستی ادامه یافت. سال ششم ادبی را در دبیرستان البرز تهران به پایان رساند و سپس در دانشکدهٔ حقوق دانشگاه تهران در رشتهٔ قضایی ادامه تحصیل داد، امّا هرگز دنبال کار حقوقی نرفت و فقط به شعر پرداخت. وی از آذر ۱۳۴۰ به مدّت ۲۷ سال تا بازنشستگی بهعنوان کتابدار دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه فردوسی مشغول به فعالیت بود. علاقهٔ محمد قهرمان در سرودن شعر، در غزل و بهویژه سبک هندی به اندازهای بود که یکی از شعرای بنام غزلسرای هندی شد. او زبان بومی تربت حیدریه را به خوبی میدانست و بسیاری از اشعار وی که به زبان محلی سروده شدهاند، در ردیف اول شعر بومی قرار دارند. از سال ۱۳۳۹ در منزل شخصیاش انجمن ادبی بهصورت هفتگی برگزار میشدهاست. وی در سال ۱۳۳۸ با نوهٔ عموی خود بهنام فرشته قهرمان ازدواج کرد و مقیم مشهد شد. در تاریخ ۲۹ آذر ۱۳۸۴ از سوی دانشگاه فردوسی مشهد و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان خراسان رضوی و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی در محل دانشگاه مشهد از وی قدردانی بهعمل آمد. او صاحب تألیفات ارزندهای از جمله چند مجموعه شعر است. در کارنامهٔ او همچنین تصحیح و چاپ چند دیوان از شاعران مختلف بهچشم میخورد. کتاب «روی جادهٔ ابریشم شعر» وی در نهمین جشنوارهٔ بینالمللی شعر فجر بهعنوان اثر برگزیده در حوزهٔ شعر معرفی شد. محمدرضا شفیعی کدکنی در مورد محمد قهرمان میگوید: «در این خصوص حتی ملکالشعرای بهار آن خصوصیت یک شاعر محلّی را بهصورت کامل، آن گونه که قهرمان دارد، ندارد.»
بر این رواق مقرنس
کتاب بر این رواق مقرنس تهیه مرکز آفرینشهای ادبی حوزه هنری است این کتاب گزیدهی نقد و بررسیهای شعر استاد علی معلم دامغانی است. این کتاب پژوهشی ارزشمند است در آثار این شاعر بزرگ پس از انقلاب که شعرها و ترانههای او برای مردم آشنا است.
درباره شعر علی معلم باید بدانیم که شعر او دو وجه دارد: وجهی عام که به زبان خواص است و وجهی خاص که به زبان عوام نزدیک تر است. وجه نخست شامل مثنوی است و وجه دوم شامل غزلیات، قطعات و قصاید. معلم در مثنوی های خود نوآوری بنیادینی را در امتداد قالب های شعر کلاسیک پی افکنده است.
به کار گرفتن اوزان غزل و قصیده در مثنوی و رویکرد به فضای شعر نیمایی، ضمن حفظ موازین کلاسیک، تعریفی فشرده از شعری است که معلم به ادبیات دهة اخیر عرضه داشته است. در اشعار معلم، تقریباً هیچ گاه به بیت یا مصراعی بر نمی خوریم که در آن ها وجه ادبی فدای حوادث و جریانات و هیجانات سیاسی و اجتماعی و… شده باشد. او تأثیر سنّت هزار و اند سالة شعر فارسی را به نحوی بسیار شگفت انگیز و زیاد در شعرش عرضه می کند. شعر او به واسطة نظم ممتاز، دیدگاه فکورانه و بینش عمیق شاعر، ممتاز و مشخص شده است.
اما به گفتة سعید هوشنگی و اکبر بهداروند به کارگیری تعبیرات مستعمل و تکراری، یکی از کاستی های موجود در غزل معلم است. استفاده از صحنه های خیال دیگر شاعران، از نمودهای دیگر نقص کلام وی است؛ به ویژه در غزل ها. دکتر صابر امامی می گوید: «آفرینش و توجه به اسطوره های خلقت، از مضمون های اساسی شعر معلم است.» از سوی دیگر محمد کاظم کاظمی در نقد اشعار معلم بیان می کند: «علی معلم یک سلسله هنرنمایی های زبانی دارد که بعضی شان اندک اند اما مجموعة این ها، زبان او را متمایز و پُربار ساخته است.
وجه مشترک همه این کارهای زبانی، خارج ساختن جمله از ساختار عادی و هنجار آن است.» جواد صالحی می گوید: «به گمان من، شعرهای این شاعر، مثل شاعران سبک هندی، برخوردار از ابهامی است که شاعر به عمد در شعرهای خود اعمال کرده است، و این ابهام ناشی از دیدگاه معرفت شناسی اوست و…» در این کتاب همچنین شاعران و نویسندگان دیگری نیز به نقد و تحلیل اشعار علی معلم پرداخته که از میان آن ها برخی یک شعر را برگزیده و آن را مورد نقد قرار داده اند.
پریخوانی
از بخت شکر دارم و از «کردگار» هم، که دوباره در غزل فارسی بهار شده است، و جنگ و جدل شعر نو و کهنه واقعا به پایان رسیده است. امروزه دیگر غزلسرایی نشانه ی کهنه گرایی نیست. اگر چند هزار قطعه شعر نوی خوب داشته باشیم در این سی چهل سال اخیر دو چندان آن غزل و رباعی نو داریم. قرار نیست که آینده به گذشته ببازد. اگر شاگردان هیچ گاه از استادان فراتر نمی رفتند و خود در حیطه ی پژوهش یا آفرینش هنر خویش همواره کهتر می ماندند، خلاف قاموس طبیعت و تجربه و واقعیت بود. اغلب شاعران مکتب نیما در دهه ی چهل و دهه های بعد، از خود او بهتر شعر نیمایی گفته اند. غزل، یک دو دهه بعد از نیما درجا زد و دچار کلیشه سرایی انجمن های ادبی شد، تا نسل دوم و به ویژه سوم پس از نیما پا به عرصه ی وجود نهاد. سایه که از نسل و هم نسل نیما بود، حقی در ارتقای غزل دارد. و البته بیش از او بزرگ بانوی غزل دیروز و امروز استاد سیمین بهبهانی. از جوان ترها به عمد نام نمی برم که به یاد نیاوردن، یا از قلم انداختن چند و حتی یک نام بلند در حق آنان جفا خواهد بود و کسی آن را به حساب حافظه ی بی حفاظ و نخ نمای من نخواهد گذاشت.
