شاذلیه؛ تاریخ و عقاید

طریقت شاذلیه، سلسله صوفیانه‌ای است که ابوالحسن شاذلی(655-593هـ) آن را بنا نهاد.

ابوالحسن با این کار در پی ایجاد تحولی اساسی در تصوف بود چرا که به روش سلوک صوفیان معاصر خویش انتقاد داشت و همواره به مسائلی چون ریاضت، کرامت‌گرایی، سماع، شریعت‌گریزی در سلوک، شغل و پوشش صوفیان؛ خرده می‌گرفت. وی به همین منظور طریقت شاذلیه را بر اصول پنجگانه؛‌ محبت الله، خلوت‌گزینی، ضرورت استاد، ذکر و ولایت، پایه‌ریزی و آن را «طریق شکر» نام‌گذاری کرد.